DLACZEGO AUTOR ZAJMUJE SIE CHRONOLOGIA. OBJASNIENIE DO WYSTAWIONYCH PRAC

Niestety w swiatowej historii wystepuje wielka ilosc problemow na ktore historycy nie lubia zwracac uwagi. Jednym z nich jest problem datowania wydarzen starozytnosci. To tyczy sie nie tylko, naprzyklad, historii starozytnych Egyptu, Chin lub Mesopotamii ale rowniez historii Europy.

Jest kilka wersji ksztaltowania europejskiej chronologii. Jedna z nich zdaniem autora najbardziej prawdopodobna jest ponizej przedstawiona.

Osia chronologiczna wedlug ktorej byla pzeprowadzona przewazna wiekszosc datowan starozytnosci jest lista rzymskich konsulow i imperatorow. Ona jest wynikiem kompilacji roznych zrodel. Ta kompilacja byla wykonana najprawdopodobniej w drugiej polowie XIII-go stulecia, nie miala charakteru abstrakcyjnego i miala na celu  uzasadnienia obchodzenia 1300-rocznego ubileusza urodzenia Jezusa Chrystusa
(poczatku naszej ery), ktory wedlug planow organizatorow musialby przyciagnac do rzymu wielkie ilosc pielgrzymow.

Data urodzenia Jezusa Chrystusa byla obliczona przez Dionysis Exiguus a szerokie popularnosc jego dzielom nadal Beda. Bardziej szczegolnie z historia pytania po nacisnieciu tutaj.

W ogole pytanie kompilacji roznych zrodel potrzebuje bardziej szczegolnego badania.

Ewentualnie autorem przyjetej dzisiaj we wspolczesnych podrecznikach historii chroniki rzymskich pontifix maximus (pozniej papierzy) byl czech Martin Tropauski (lub Martin Polonus). Jego dzielo jezeli wierzyc (3), str.377 bylo napelnione wydarzeniami fantastycznymi. Po nim dominikanin Ptolemeusz z miasta Lucca na jakis nadnaturalny sposob uczynil zestaw historii kosciolu od urodzenia Chrystusa do roku 1312, a Bernard Guidonis napisal te same historie papierzy i imperatorow, ktore przepisuja wspolczesne historycy jako dokumenty postawowe.

Utworow Bernarda Guidonis w bibliotekach Rosji praktycznie niema.

Jedne z ostatnich kropek w ksztaltowaniu chronologii postawil francuzki naukowiec, za trybem zycia wieczny student Joseph Justus Scaliger. Jego dziela byli wydany po raz pierwszy i ostatni na granice XVI-XVII wiekow i od tych czasow ponownie nie wydawali sie.

Od tych czasow pytanie chronologii historii starozytnej Europy uwaza sie rozwiazanym raz i nazawsze, ale wymienione w podreczniku historii daty wydarzen
swiatu starozytnego nie jest prawda ale opinia z tego pytania pewnej szkoly chronologicznej, wlasnie szkoly Guidonisa-Scaligera.

Wyzejwymienione autory widocznie mieli przed soba szereg wydarzen w datowaniu ktorych oni sie watpili (naprzyklad data urodzenia Jezusa Chrystusa, obliczona przez rzymskeigo zakonnika Dionysis Exiguus).

Czas zycia jakiegos konsula, biskupa, papieza lub imperatora traktowali sie juz jako wyznaczone i chronologowie innych krajow dla datowania absolutnego wydarzen w swoim kraju bylo dosc wziasc juz istniejace datowanie stosunkowe (naprzyklad, rok rzadzenia pewnego konsula lub imperatora) i po prostu obliczyc na podstawie juz istniejacej skali chronologicznej rok odnosnie urodzenia Chrystusa.

Scaliger mial pewny material do sprawdzania czyli kanon astronomiczny zacmien ktory w tamte czasy juz mogl byc w pewien sposob skladzony. On mogl wspolstawic wydarzenia astronomiczne ktorze byli wymienione przez starozytnych historykow z wynikami wlasnego sprawdzenia.

Wyniki tego sprawdzenia byli zafiksowane przez samego Scaligera w jego ksiazce De emendatione temporum (O zmianie czasow). Czasami jego komentarz do tych zacmien wyglada doscc dziwnie: zacmienie napewnie nie pasuje do opisu, tym nie mniej Scaliger o nim mowi jako o pasujacym. Szczegolniej oglad zacmien w roznych zrodlach starozytnych patrz tutaj.

Od tych czasow (od wydania jego prac na przelomie XVI-XVII wiekow) wydaje sie, ze historycy zgubili byle najmniejsze ciekawosc do zjawisk astronomicznych wymienionych w roznych zrodlach i te ciekawosc przejawiali tylko astronomie. Szczegolnie oni sa wymienione u Ginzela w (1) i u Morozowa w 4-m tomie w (2).

Sprawdzanie uczynione w tej liczbie i poprzez Skaligera, ujawnilo, ze granica, rozpoczynajac z ktorej wszystkie zacmienia wymienione w zrodlach potwierdzaja sie,
jest IV stulecie naszej ery. Czyli o tym problemu bylo wiadomo juz dawno, ale bylo milczono.

Do prac Dionysis Exiguus i Scaligera bylo wypowiedzano nieufanie za strony duzej ilosci opponentow w tej liczbie ze strony Isaaka Newtona i Jana Keplera.

Autor tego artukulu ze swymi kolegami dazy do odnowienia rzeczywistego obrazu rzeczy na podstawie nielicznych zachowanych swiadectw.

LITERATURA

1. Spezieller Kanon der Sonnen- und Mohdfinsternisse fur das Landregebiet der klassische Altertumswissenschaften und ben Zeitraum von 900 vor Chr. bis 600 nach Chr. von F.K.Ginzel Standigem Mitgliede des Konigl. Astronomische Recheninstitutes, Berlin Mayer & Muller 1899
2. Morozow N.A. Chrystus. Tom 4. Moskwa-Leningrod 1928
3. Morozow N.A. Chrystus. Tom 5. Moskwa-Leningrod 1930

Do stranicy glownej
Do stranicy o chronologii
List do autora